National Insurance Number (NI) Başvurusu

Çalışma iznine hak kazandıktan sonra ilk yapacağınız şey National Insurance Number’e başvurmak. Bizdeki SSK numarasına eşdeğer diyebiliriz bu numaraya. İşe başlayacağınız zaman firmanıza bu numarayı veriyorsunuz onlar da vergi ödemelerini bu numaraya yapıyorlar. Kendi işinizi yapıyorsunuz gene bu numarayı kullanıyorsunuz gelir verginizi ödemek için. Ancak farklı olan konu numarayı almak için siz başvuruyorsunuz SSK’da olduğu gibi firma sizin adınıza başvurmuyor. Ben malum bunu deneme yanılma yöntemi ile öğrendim benim gibi zaman kaybetmeyin diye ayrıntılı yazıyorum! Nasıl olduysa internetten takip ettiğim bazı forumlarda firma sizin adınıza başvuruyor diye yazıyordu ben de bunu beniseyip beklemeye başladım iş bulunca firmam başvurur diye. Sonra çok ilginç bir iş görüşmesi daveti aldım deneyim olsun diye gittim hakikaten hiç düşünmeyeceğim bana uymayan bir iş çıktı sonuçta ama bir kazanımım oldu bu görüşmeden bana bu numarayı benim almam gerektiğini ve bunun için Job Centre’a (bizdeki İşkur+SSK) başvurmam gerektiğini söylediler. Mülakat sonrası eve gelir gelmez Job Centre web sayfasından ilgili numarayı buldum ve telefonda başvuru yaptım.




Başvuruda iki yöntem var eğer çalışma iznini ülkenizde aldıysanız (Türkiye’de), adresinize bir başvuru formu gönderiliyor bunu doldurup geri gönderiyorsunuz, eğer çalışma iznini İngiltere’de aldıysanız şehrinizdeki Job centre’a mülakata gidiyorsunuz temel amacı kimlik teyidi. Bu ayrımın mantığını henüz kavrayamadım ama neyse ben İngiltere’de aldığım için çalışma iznini Job Center randevusu verildi bana. Çok yoğun bir randevu trafiği yoktu, aradığımda 1 hafta sonrasına verildi randevu. Günüm geldiğinde belirtilen adrese evraklarım ile gittim, istenilen evraklar detaylı bir şekilde iletilmişti. Kimliğinizi kanıtlar her türlü belge; pasaport, kimlik kartı, adres bilgileri, evlilik sertifikası, iş aradığınıza dair belge. İş aradığımı nasıl kanıtlayacağım diye düşünürken posta ile gelen başvuru formları ve red mektupları! aklıma geldi onları dosyaya koydum.

Job Centre’a gittiğimde önce yanlışlıkla iş arayanların girdiği bölüme gittim, haliyle bizdek işkura benzer ama daha düzgün gene de kalabalık bir ortam karşıladı beni. Oradaki görevli beni mülakatımın olduğu daha sakin olan yan binaya yönlendirdi. Kapıda ismimi ve randevumu söyleyince içeri aldılar beni, benimle mülakat yapacak bayan beni kapıda karşıladı. Oldukça iyi bir servis, pozitif yaklaşım vardı. Sonuçta devlete vergi vermek için yaptığım bir başvuruydu bunun için kapıda karşılıyorlar herhalde diye gülümsedim içimden malum vize verirken kimse kapıda karşılamamıştı beni. Hakkını yemeyeyim benimle ilgilenen bayan da iyi biriydi beni de sevdi galiba çok keyifli 15 dakika geçirdim sohbet muhabbet ne zamandır insana hasretim ben de zaten, hiç gitmek istemedim.Süreçten kısaca bahsedersem formu bana soru sorarak kendi doldurdu, evraklarımın fotokopisini aldı aslıdır diye kaşe basıp dosyaladı. Olabildiğince evrak götürmenizde fayda var ihtiyaç olabiliyor en azından bazı soruları cevaplarken bilgilere bakmanız gerekebilir. Bana eski eşimin doğum tarihi, evlenme, boşanma tarihim bile soruldu bazen neyle karşılaşacağınızı bilemiyorsunuz en iyisi resmi evraklarınızın hepsinin yanınızda olması. Formu doldurunca yandaki görevli ile yer değişti o kontrolü yaptı, böyle bir sistem var biri sizle mülakat yapıp formu dolduruyor, form bitince yer değiştirip birbirlerinin yaptıklarını kontrol ediyorlar. Benim formu kontrol eden görevli Hint kökenliydi, bakar bakmaz benim boşanma bilgilerim gözüne çarptı, çok içten bir şekilde “çok üzgünüm” dedi, içimden bitti gitti hala burada konuşuyoruz diye geçirdim ama çok samimiydi “ya evet oldu bir kere” diye cevap verdim. “Benim eşim de daha önce boşanmış bilirim zor” dedi ve “niye yürümedi” diye sordu. Biz ciddi sohbete başladık o 5 dakikalık evrak kontrolünde. Neyse anlattım sonra bayanların soyadı değişikliğine konu geldi! “Bence değiştirme soyadını” dedi, “hani haddime değil belki ama kadın kendi kimliğine sahip çıkmalı korumalı” dedi. Böyle bir söylemi ilk defa bir erkekten duyuyordum şaşırdım kaldım, hele bir de Hintli bir erkekten hiç beklemiyordum malum onlar da bizim gibi hatta bazen bizden daha da muhafazakar bu konularda. “Evet haklısın, bu arada ilk defa bir erkekten böyle bir tavsiye alıyorum” dedim ve bu sırada kontrolü bitirdi. Sonra benimle ilgilenen bayan görevli geri geldi işlem bitti 1 ay sonra adresine posta ile NI kartın gelecek dedi. Teşekkür ettim iki görevliye de hoşçakal diyerek kapıya doğru yöneldim. O gün çok güleryüzlüydüm sanırım kapıdaki iri yarı güvenlik görevlilerine de gülümseyerek hoşçakalın dedim onlar da “hoşçakal tatlım” dediler, mutlu mesut Job Centre’dan ayrıldım.